emo emohan

hala. ang sakit! bumabalik amp! @_@
ganon talaga diba. you can't love without looking like a fool. and even if the last thing you wanna do is to save your pride from all the hurt, hindi mo parin maiiwasan mag mukang tanga. i promised myself na last na talaga to! isang bagay na lang kelangan ko sa kanya then tapos na!!! teka, pano ba mag-move on e wala naman akong inamin? wala naman akong sinabi? wala rin akong pinaramdam? kung tutuusin, nag-iilusyon lang ako. feeling rejected pero technically hindi naman, pero sabi ng instinct ko, oo marereject ka rin kaya wag mo na sabihin. sa kanya na rin naman galing na hindi posible yun at hindi mangyayari yun. so parang ganun na rin yun diba? odiba, wala pa kong sinasabi tinuldukan na!

anyway, ako rin naman e. feeling ko ako yung unang nagpahiwatig na ayoko ng ganon. takot ako sa mga ganyan.  henako. i never realized i'll end up eating my own words by falling in love with the same person i shared my insecurities with.

nakakadiri ang ka-emohan nitong entry na to. haha

btw, i wrote this may 1, 2010. but i'm publishing it... tska na! hahaha

i believe that absence makes the heart grow fonder. and when it does, dun ko siguro malalaman kung love nga ba to or kaartehan lang dala ng super friendship at closeness natin. diba? e pano kung love nga? edi ok lang, at least naramdaman ko naman na magka-first love. LOL.

chaka wait. sabi nga nila...

first love never dies, but true love can bury it alive.
amen!